dınqıldatmaq

icb.

1. Toxunduraraq metal qablarda və ya simli musiqi alətində səs çıxarmaq. Həyətdə palaz döşənib samovar qurulmuşdu. Mollabacı mis ləyəni dınqıldadıb oxuyurdu. Ç.. Bayır tərəfdən divarların dibi ilə uzanan sərv ağacları yenə də yavaş-yavaş tərpənir və qırmızı taxtapuşu xırdaca-xırdaca dınqıldadırdı. S. R.. // zar. Çalmaq. Aşıq da sazı dınqıldadıb, yanıqlı səs ilə oxuyurdu. . Ç.. <Ələsgər dayı> hər axşam balaca nimdaş döşəkcənin üstündə oturub bu sazı dınqıldadır və . . mahnı oxuyardı. İ. Ə.. Yan tərəfdə oturub mandalinasını dınqıldadan Əsgər də sükut edib ona baxdı. M. Hüs..

2. Taqqıldatmaq.